Χαρά Αυγερινού

Χαρά Αυγερινού
ΠΑΤΗΣΤΕ ΣΤΗ ΦΩΤΟ
"Αν κατάφερα να ανοίξω μια χαραμάδα στο σκοτάδι, να παραμερίσω έστω ελάχιστα το μαύρο πέπλο της άγνοιάς σας για το πώς νιώθουμε, κερδισμένη είμαι! Αν κατάφερα να χαμηλώσουν κάπως τα υψηλά τείχη της αδιαφορίας, της καχυποψίας και της δυσπιστίας που ορθώνονται απέναντί μας, πάλι κερδισμένη είμαι! Αν άγγιξα την ψυχή σας, με το λόγο που με δυσκολία και πόνο κατάφερα να αρθρώσω, διπλά κερδισμένη είμαι! «Μα, αν τίποτα απ’ όλα αυτά δεν καταφέρω, πάλι κερδισμένη είμαι. Γιατί μπορώ κάθε ξημέρωμα να κοιτάζω κατάματα τον ήλιο. Γιατί μπορώ να δαμάζω τους φόβους μου κάνοντας όνειρα, γιατί υπάρχω ακόμη και ζω!» Χαρά Αυγερινού

Πέμπτη 23 Ιουνίου 2011

Ο ΜΕΓΑΛΟΣ ΔΙΚΤΑΤΟΡΑΣ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ


Ο ΜΕΓΑΛΟΣ ΔΙΚΤΑΤΟΡΑΣ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ

Με αφορμή τον εορτασμό της Παγκόσμιας Ημέρας Κατά των Ναρκωτικών, στις 26 Ιουνίου, ένα μικρό απόσπασμα από το βιβλίο μου  « Πνοή ζωής με άρωμα  θανάτου», (Αληθινή ιστορία) που ήδη κυκλοφορεί από τις εκδόσεις PS

"Αρνήθηκα  πεισματικά να γίνω άλλο ένα γρανάζι  στη μηχανή του  συστήματος. Ενός συστήματος που ευνουχίζει την  ελευθερία με τους κανόνες του, που  σκοτώνει τον αυθορμητισμό και μου απαγορεύει να ονειρεύομαι. Δε θα μπορούσα ποτέ να συμβιβαστώ με μια κοινωνία που  αρκείται να ξυπνάει, να δουλεύει, να κοιμάται, να γερνάει και  να πεθαίνει. Έτσι, δε θα μπορούσα ποτέ να γίνω το στρατιωτάκι που ακολουθεί πιστά τους κανόνες. Μοιραία θα γινόμουν παραβάτης.
    Αρνήθηκα  να υποταχθώ. Ύψωσα  τα δικά μου τείχη  άρνησης μιας πραγματικότητας, που δεν μου  ταίριαζε (σε ποιον  ταιριάζει άλλωστε;) και δημιούργησα  το δικό μου μικρόκοσμο για να κατοικήσω  μέσα του. Θέσπισα  τους δικούς μου κανόνες  και αυτοεξορίστηκα.  
Η ενέργειά μου αυτή, έμοιαζε  με πραξικόπημα. Δεν  ήταν τίποτα περισσότερο  όμως από αντίσταση!
Ο μεγάλος δικτάτορας του κόσμου, η κάθε μορφή εξουσίας, δυσανασχετεί! Δε θέλει να ονειρεύονται! Εκείνο όμως που μισεί  θανάσιμα είναι η  δραπέτευση της φαντασίας  σου! Τότε χάνει τον  έλεγχο, φοβάται αυτό που δε μπορεί να ελέγξει. Θέλει να εξουσιάζει και να ελέγχει τα πάντα. Ένας λαός που κοιμάται όρθιος  κουμαντάρεται  καλύτερα, τον βολεύει  περισσότερο από  έναν έξυπνο λαό που  θέλει να ονειρεύεται, που προσπαθεί  για την πραγμάτωση των ονείρων του  και όταν τα εμποδίζουν εκείνος ξέρει  να αντιστέκεται. Η  αχόρταγη δίψα του  μεγάλου δικτάτορα  για περισσότερη  εξουσία τρέφει την  ανικανοποίητη ματαιοδοξία  του. 
«Μην  ονειρεύεσαι, Χαρά. Κάνε κι εσύ αυτό που  κάνουν όλοι, πάψε να αντιστέκεσαι!».
    Αλλά  εγώ πιανόμουν  γερά απ’ τα φτερά  των ονείρων μου  και ταξίδευα μαζί τους στον ουρανό, μέσα σε απόλυτη αρμονία. Πετούσα ευτυχισμένη  μέσα στα σύννεφα. Με συγκινούσε πάντα  τόσο πολύ, η ελευθερία  που νιώθει το πουλί  όταν πετάει. Με εξιτάριζε  αυτή η αίσθηση  της ελευθερίας, αυτή η ενέργεια που  απελευθερώνουν οι φτερούγες, σε κάθε τους άνοιγμα. Περισσότερο ακόμη, όταν συνειδητοποίησα  ότι στην πτήση  αυτή δεν ήμουν  μόνη. Δεν ήμουν  η μοναδική που  δραπέτευε απ’  όλη αυτή την ανιαρή και μίζερη πραγματικότητα. Πολλοί ήταν εκείνοι που αφήνονταν να τους παρασύρει η ορμή των εφηβικών τους ονείρων και ταξίδευαν πιασμένοι από τις φτερούγες τους, ακριβώς όπως κι εγώ.
    Ο μεγάλος δικτάτορας του κόσμου αισθάνθηκε φθόνο για την  ικανότητα μας  να δραπετεύουμε, να ονειρευόμαστε και  να πετάμε στα ουράνια, εκεί όπου εκείνος  δεν είχε καμία  εξουσία. Ένιωσε μοναξιά  μέσα στην τόση μιζέρια  του, ζήλια τον  κυρίευσε και μεθυσμένος από την εξουσία  όλου του κόσμου, θέλησε να μας εκδικηθεί.
    «Θα τους τα κόψω τα φτερά, να μη πετάνε!» αναφώνησε  οργισμένος. «Θα τους στήσω παγίδα για  να τους πιάσω και  θα τους φυλακίσω για  πάντα στο κλουβί, να μη πετάνε. Πρέπει να βρω μια έξυπνη και όμορφη παγίδα, αλλιώς δεν θα έχω  καμία ελπίδα να τους συλλάβω. Αν και πανέξυπνοι εγώ κάτι θα σκαρφιστώ. Η παγίδα πρέπει να είναι τόσο όμορφη, να μοιάζει με όνειρο, με παραμύθι» σκέφτηκε ο πανούργος δικτάτορας.
      Έτσι κι έγινε.  Η παγίδα δεν  άργησε να στηθεί  και τα έξυπνα  πουλιά πιάστηκαν  από τη μύτη  
 Στην αρχή, είχε τη μορφή ενός τσιγάρου! Ακολουθώντας όμως το νόμο της εξέλιξης και της προόδου, σύντομα έγινε η τέλεια φονική παγίδα. Η περιέργεια, που με ακολουθούσε από παιδί σαν ανίατη ασθένεια, με οδήγησε με μαθηματική ακρίβεια στο σωστό μέρος, να περιεργαστώ, να εξερευνήσω αυτή την παράξενη παγίδα που έμοιαζε τόσο πολύ με τα όνειρά μου.
«Δεν θα μάθω ποτέ τι είναι, αν δε φτάσω στα όριά του, γι’ αυτό   πρέπει να το δοκιμάσω» σκέφθηκα.
Δεν είχα την αίσθηση του κινδύνου. Εξάλλου, είχα πλήρη άγνοια, ούτε ένιωθα φόβο. Ο φόβος είναι εμπόδιο στο παιχνίδι.
«Tώρα θα μπορώ να ελέγχω ακόμη και τα όνειρά τους! Σε λίγο θα είναι έρμαια στα χέρια μου, θα ικετεύουν για ένα μονάχα ταξίδι και θα τους εξουσιάζω για πάντα» συλλογιζόταν ο μεγάλος δικτάτορας και έτριβε ικανοποιημένος τα χέρια του......."

1 σχόλιο:

  1. τα ναρκωτικά «αποτελούν μέρος ενός ιδιότυπου τρόπου καταστολής και κοινωνικού ελέγχου, είναι μέσο χειραγώγησης όλο και μεγαλύτερου αριθμού νέων ανθρώπων». «η ανεργία, η φτώχεια, οι κοινωνικές ανισότητες αυξάνονται ραγδαία από τις ασκούμενες μνημονιακές πολιτικές κυβέρνησης – τρόικας, δημιουργώντας εύφορο έδαφος για την εξάπλωση της χρήσης ουσιών, νόμιμων και παράνομων».

    Είναι γνωστό άλλωστε ότι στην Αργεντινή κατά την περίοδο της παρουσίας του ΔΝΤ ολόκληρες παραγκουπόλεις μετατράπηκαν σε «ναρκοπόλεις» ξεκληρίζοντας σχεδόν μια ολόκληρη γενιά νέων ανθρώπων.

    ΑπάντησηΔιαγραφή